Leczenie grzybicy gardła i przełyku polega na przyjmowaniu leków przeciwgrzybiczych, głównie flukonazolu przez 2-3 tygodnie. Czasami lek podaje się dożylnie. Jeśli leki I rzutu nie pomagają, stosuje się itrakonazol, pozakonazol lub worykonazol. Aby zapobiegać rozwojowi grzybicy, konieczne jest leczenie choroby podstawowej, która Ryc. 1. Typowe okrągłe zmiany łuszczące się u psa zakażonego Microsporum canis 8 Ryc. 2. Zmiany na pysku psa zakażonego Microsporum (Nannizzia) persicolor 8 Ryc. 3. Dermatofitoza wokół pazura kota 8 Ryc. 4. Zmiany na twarzy u kota zakażonego Microsporum canis 8 Ryc. 5. Pozytywne badanie lampą Wooda 9 Ryc. 6. Zainfekowana sierść Grzybica skóry często występuje u osób, które intensywnie się pocą. Częściej dotyka mężczyzn, osób z nadwagą i cukrzyków. Leczenie najlepiej rozpocząć jak najszybciej, by zapobiec rozwojowi infekcji. Przed sięgnięciem po kosztowne leki na receptę warto wypróbować niedrogie, ale skuteczne domowe sposoby. Rób to dwa razy dziennie. 6/9. GRZYBICA PAZNOKCI – Sok cytrynowy. Zmieszaj równe ilości soku z cytryny i oliwy z oliwek i użyj tej mieszaniny do masażu zakażonego obszaru. Po kilku godzinach spłucz, dokładnie wytrzyj i osusz. Oliwa z oliwek pomoże zmiękczyć skórę, a sok z cytryny pomoże w usuwaniu zakażenia grzybiczego. Wymienić tu należy szczury, myszy czy niektóre ptaki. Jakie są metody rozpoznawania choroby? Wizyta u lekarza weterynarii jest pierwszym krokiem do postawienia prawidłowej diagnozy i rozpoczęcia leczenia zwierzaka. Wielu specjalistów wykorzystuje do tego celu urządzenie emitujące promienie ultrafioletowe. Kąpiel lecznicza może być wskazana w niektórych chorobach skóry, jak grzybica czy alergia. Ale w tym przypadku decyduje lekarz weterynarii – kiedy, i w czym kota wykąpać. 6. Unikanie stresu. Stres to kolejny czynnik, który szybko odbija się na stanie kociej sierści. Domowe sposoby na zminimalizowanie wystąpienia łupieżu mogą polegać na starannej pielęgnacji sierści kota; odpowiedniej diecie, bogatej w kwasy tłuszczowe Omega-3 i -6; nawadnianiu kota 50-60 ml/kg masy ciała kota; utrzymywaniu ochrony przeciwpasożytniczej przez cały rok. Świerzb u kota Tutaj znajdziesz duży wybór aktualnych produktów w kategorii „Domowe sposoby na katar kota”. Wyprzedaż Bestseller nr 1 HomeoPet Feline UTI Plus Ulga w drogach moczowych, wsparcie dróg moczowych dla kotów, 15 mililitrów Cykl, w którym kotka może dostać rui, kończy się wraz z nadejściem jesieni. Dlatego warto stworzyć w domu kotce taką symulowaną jesień, trzymając ją w pomieszczeniu z ograniczonym dostępem światła (symulacja krótszego dnia) i obniżając w tym pomieszczeniu temperaturę (symulacja chłodniejszego dnia). Może to pomóc skrócić Domowe sposoby na grzybicę stóp. Gdy zauważysz u siebie wspomniane wyżej objawy - reaguj natychmiast. W początkowej fazie grzybicy stóp pomogą domowe kuracje. Przy bardziej zaawansowanej konieczne będzie stosowanie farmaceutyków, ale domowymi sposobami i tak możesz przyspieszyć leczenie i szybciej złagodzić objawy. wL4bk. Jak wygląda grzybica u kota i jak ją rozpoznać? Choroba ta charakteryzuje się typowymi zmianami skórnymi w obszarach owłosionych w postaci okrągłych, bezwłosych i łuszczących się plam, które pojawiają się głównie na twarzy, uszach, szyi i kończynach, ponieważ patogeny atakują cebulki włosów. Stopniowo grzybica rozprzestrzenia się na resztę futra Twojego pupila. Utrata włosów w futrze może być w najgorszym przypadku nawet trwała. Zmiany te pokryte są łuskami lub niewielkimi strupami i są często zaczerwienione, lub rumieniowate. Oprócz tych zmian u zwierząt może wystąpić silny świąd. W tak uszkodzonych miejscach istnieje niestety ryzyko wtórnego zakażenia bakteryjnego, które może pogłębić jedynie diagnoza kliniczna. Jeśli zauważysz takie objawy lub wyraźne zmiany skórne powinieneś natychmiast zabrać kota do weterynarza. Te nieprzyjemne dolegliwości mogą być również przenoszone na ludzi. Lekarz może zidentyfikować patogen choroby za pomocą próbki skóry i rozpocząć leczenie. Jakie są przyczyny zarażenia grzybicą u kotów? Patogen grzybów skóry Microsporum powoduje większość dermatofitoz (tj. postać grzybicy skóry, w której sierść i pazury są dotknięte) u kotów. Koty zarażają się grzybami skóry od zakażonych kotów lub poprzez zakażone przedmioty, lub miejsca. Niektóre koty są wyłącznie nosicielami, ale same nie wykazują żadnych objawów. Młode koty są o wiele bardziej narażone na zakażenie grzybicami skóry niż koty starsze, zwłaszcza jeśli żyją z wieloma kotami. U kotów z osłabionym układem odpornościowym choroby grzybicze mają również duże szanse na osiedlenie się i wywołanie grzybicy skóry. Jaki są objawy zakażenia grzybicą? Objawy grzybicy skóry u kotów są bardzo różne: matowe futro swędzenie częste drapanie reakcje alergiczne skóry utrata włosów u kota łupież okrągłe łyse plamy koty mogą cierpieć z powodu suchej i jednocześnie tłustej skóry zapalenie pazurów zapalenie mieszków włosowych zmiany skórne, które mogą być również zakażone bakteriami zapalenie podskórnej tkanki tłuszczowej. Zasadniczo, infekcja grzybicza może rozprzestrzeniać się na całym ciele czworonożnego przyjaciela. Jednak ogon, głowa, plecy i nogi kota są szczególnie często dotknięte. Jak dochodzi do zarażenia grzybicą u kota? Choroby grzybicze skóry, włosów i pazurów, nazywane są dermatofitozami. Mogą one być przenoszone ze zwierzęcia na zwierzę, jak również ze zwierzęcia na człowieka i odwrotnie. Grzybica skóry kota jest zaraźliwa. Zakażenie następuje poprzez maleńkie zarodniki, które mogą dostać się na skórę i futro kota, na przykład poprzez kontakt z innym kotem, który tę chorobę ma. Następnie zarodniki grzyba wnikają w skórę zwierzęcia przez małe pęknięcia, tworzą korzenie i rozprzestrzeniają się do otworów mieszków włosowych, jak również do zewnętrznej warstwy skóry. Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z zarodnikami grzybów zakaźnych, a mianowicie: poprzez bezpośredni kontakt z widocznie zakażonym zwierzęciem lub z bezobjawowym nosicielem (koty długowłose); poprzez kontakt z zakażonym środowiskiem oraz poprzez wektory, tj. grzebienie, szczotki, leżanki, kosze transportowe itp. Odwiedziny właścicieli zwierząt z zakażonym zwierzęciem lub bezobjawowym nosicielem również mogą doprowadzić do zakażenia. Gdy kot jest zarażony grzybicą skóry, pasożyt rozprzestrzenia się bardzo szybko. W tym celu wytwarza masę nowych zarodników, które rozprzestrzeniają się po ciele czworonoga i są uwalniane do środowiska, ułatwiając grzybowi kociego naskórka zarażanie kolejnych żywicieli. Co sprzyja rozwojowi infekcji grzybiczej? Na rozwój grzybiczych chorób skóry ma wpływ wiele czynników, np.: Młode zwierzęta, jak również te z osłabionym układem odpornościowym, są dużo bardziej narażone na zarażenie. Kotki w okresie laktacji mogą być zarażone grzybem skóry i przenosić go na swoje kocięta. Koty perskie są uważane za szczególnie podatne. Istnieją również dowody na występowanie rodzinnej podatności u kotów. Inne pasożyty, takie jak pchły, kleszcze, roztocza lub świąd i inne infekcje skóry mogą powodować drobne zmiany skórne, które sprawiają, że koty są podatne na infekcje grzybicze skóry. Każdy stan, który osłabia organizm, może sprawić, że koty będą bardziej podatne na zakażenie grzybicami skórnymi. Dlatego też, jeśli występuje infekcja grzybicza, należy ustalić, czy nie występuje inna choroba. Jeśli tak, to należy ją w miarę możliwości leczyć, a równolegle przeprowadza się specjalną kurację przeciw grzybom skórnym. Ciepły i wilgotny klimat sprzyja chorobom grzybiczym skóry. Większe ryzyko występuje w hodowlach i schroniskach dla zwierząt, u zwierząt bezdomnych i dzikich kotów, jak również u zwierząt trzymanych razem z przedstawicielami tego samego gatunku lub innymi zwierzętami. Istnieje również zwiększone ryzyko zachorowania na grzybicze zakażenia skóry u zwierząt, które biorą udział w pokazach lub konkursach. Leczenie grzybicy skóry kota Terapia przeciw grzybicy skóry trwa zazwyczaj kilka tygodni. Prawidłowe leczenie grzybów skórnych powinno mieć dwa cele: skrócenie czasu trwania choroby zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby na inne zwierzęta i ludzi. Zwierzę otrzymuje zastrzyk. Grzybice skórne są w ten sposób zwalczane od wewnątrz. Przy wtórnych infekcjach bakteryjnych, konieczne może być również podanie antybiotyku. Dodatkowo lekarz weterynarii przepisuje leki przeciwko grzybicy skóry. Są one dostępne w różnych formach dawkowania, na przykład w postaci maści lub tabletek. Skóra leczona jest "miejscowo", tzn. sierść i skóra są myte i nacierane zewnętrznie lekami. To zewnętrzne leczenie obejmuje całe ciało zwierzęcia i nie jest ograniczone do leczenia widocznych obszarów dotkniętych chorobą. Wykonuje się je co najmniej 2 razy w tygodniu przez cały okres leczenia. Strzyżenie sierści, szczególnie u silnie zakażonych zwierząt, jak również u kotów długowłosych i w domach wielopokoleniowych, może przyczynić się do sukcesu leczenia zewnętrznego. W niektórych okolicznościach wystarczające może być ścięcie włosów w obszarze zmienionych okręgów skóry. Ścinanie ułatwia aplikację leków. Musi to być wykonane ostrożnie i w pomieszczeniu, które można łatwo zdezynfekować po zabiegu. Oprócz podawania leków zaleca się regularne czyszczenie wszystkich przedmiotów, takich jak miejsca do spania, poduszki, koce, miski na jedzenie, szczotki i zabawki, z którymi kot ma kontakt: Przez cały czas trwania kuracji równolegle z podawaniem leków, należy dodatkowo raz w tygodniu przeprowadzać dezynfekcję otoczenia przy użyciu rękawic. Oprócz leków istnieją jednak inne produkty zalecane przez weterynarię, które pomagają w powrocie do zdrowia. Na przykład, szampon antybakteryjny może wspierać zdrowie skóry i zwalczać zarazki i bakterie. W przypadku grzybiczych zakażeń skóry możliwa jest również "szczepionka lecznicza". Szczepienie nie chroni jednak przed zakażeniem lub chorobą. U zaszczepionych zwierząt do wywołania infekcji i choroby konieczna jest jednak wyższa dawka infekcji. Szczepienie prowadzi również do łagodniejszych objawów choroby. W razie potrzeby może być stosowane do wspomagania leczenia, co prowadzi do szybszej poprawy problemów skórnych lub w hodowlach, czy też schroniskach dla zwierząt, gdzie ryzyko zakażenia jest wysokie. Zalecane karmy Jeśli Twój kot zachorował na grzybicę, to powinieneś również zwrócić uwagę na żywność, która pomaga pobudzić i wesprzeć jego układ odpornościowy, a tym samym wzmocnić obronę. Szczególnie młode kocięta i starsze koty z osłabionym systemem immunologicznym potrzebują specjalną karmę zawierająca wyselekcjonowane składniki, które dostarczają cennych aminokwasów i mikroelementów dla układu obronnego Twojego czworonożnego przyjaciela. Diagnoza Nie zawsze lekarz weterynarii jest w stanie z całą pewnością zdiagnozować obecną infekcję grzybiczą. W niektórych przypadkach uzyskanie wiarygodnych wyników badań laboratoryjnych może zająć trochę czasu, a na ostateczną diagnozę grzybicy skóry u kota trzeba poczekać kilka tygodni. Do zdiagnozowania grzybów skóry, lekarz weterynarii może pobrać próbki tkanki (biopsja) czy też wykonać mikroskopowe badanie cebulek włosowych. Jak zapobiegać grzybicy? W przypadku kotów z chorobami skóry nie tylko specjalna higiena powinna być ogólnie przestrzegana jako środek zapobiegawczy. Obecne w środowisku cząsteczki grzybów na skórze zwiększają ryzyko infekcji, nawrotów choroby i długotrwałego, czasem nawet nieskutecznego leczenia. Dlatego też równolegle z leczeniem, środowisko powinno być dezynfekowane raz w tygodniu przez cały okres leczenia. Dokładne czyszczenie poprzez namaczanie lub mycie z użyciem odpowiednich środków dezynfekujących jest kluczowe. Dodatkowo pomaga staranne odkurzanie. Dezynfekowane powinny być pomieszczenia i obszary używane przez zwierzę, takie jak powierzchnie do leżenia, meble, kosze transportowe, podłogi i samochód. Ponadto dezynfekuje się przedmioty, które miały kontakt ze zwierzęciem, takie jak szczotki, grzebienie i zabawki. Najlepszym środkiem dezynfekującym jest wybielacz chlorowy. Działa szybko (poniżej 2 minut), jest niedrogi i przyjazny dla środowiska. Wybielacz chlorowy jest środkiem o długotrwałym działaniu, tzn. nawet po 24 godzinach cząsteczki grzybów skórnych uderzające w powierzchnię, która w międzyczasie wyschła, zostają zabite, co ma duże zalety zwłaszcza w hodowlach i schroniskach dla zwierząt. Co możesz zrobić, aby chronić Twojego kota? Dobrze wypielęgnowane koty rzadko ulegają infekcji. Zadbane koty z dobrym układem odpornościowym i niewielkim stresem rzadko bowiem ulegają zarażeniu. Jednakże istnieją wrażliwe koty, które będą miały grzybicę skóry po zaznaniu stresu. Aby utrzymać prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego kota, powinieneś unikać nadmiernego stresu i podawać mu wysokiej jakości karmę, odpowiednią dla jego gatunku. Dobra dieta podstawowa odpowiednia dla kotów, uzupełniona zbilansowaną mieszanką mikroelementów, które mogą być podawane w postaci smakołyków, atrakcyjnych przekąsek lub pasty, wzmocni siły obronne Twojego kota. W tym kontekście to głównie ß-glukany, które mają pozytywny wpływ na układ odpornościowy Twojego kota, wraz z określonymi przeciwutleniaczami i witaminami. Grzybica kota u ludzi Aby uchronić się przed zakażeniem grzybami skóry pochodzącymi od kota, obowiązują następujące zasady: Higiena osobista (dokładne mycie rąk po kontakcie, niepozwalanie zwierzęciu spać na kanapie lub w łóżku itp.). Leczenie istniejących grzybiczych zakażeń skóry u zwierząt, w tym dezynfekcja otoczenia. Unikanie sytuacji stwarzających ryzyko zakażenia dla zwierzęcia. Trzymanie dzieci i innych osób z dala od dotkniętych zwierząt i przedmiotów oraz pomieszczeń, które mogą być skażone cząstkami grzybów skórnych. Zachowaj szczególną ostrożność w przypadku następujących grup osób: Osoby z obniżoną odpornością, takie jak kobiety w ciąży, osoby w podeszłym wieku, pacjenci zakażeni wirusem HIV, pacjenci poddawani chemioterapii, przeszczepowi narządów lub leczeniu choroby autoimmunologicznej. Osoby, których zachowanie może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia, takie jak niemowlęta i małe dzieci, osoby upośledzone umysłowo lub osoby o szczególnym ryzyku zawodowym (opiekunowie zwierząt, asystenci weterynaryjni, lekarze weterynarii). Podsumowanie Jak widać, grzybica skóry u kotów to poważna sprawa. Infekcja grzybicza powoduje liczne dolegliwości, takie jak świąd i stany zapalne skóry. Ponadto, grzybica skóry jest bardzo zaraźliwa dla innych zwierząt, jak również dla ludzi. Dlatego zadbaj o szybkie leczenie Twojego kota i nie zaniedbuj stosowania środków higieny w Twoim gospodarstwie domowym. Zapytaj lekarza weterynarii, co jest konieczne w tej sytuacji dla Twojego kota. W przypadku infekcji grzybiczych należy najpierw ustalić dokładny rodzaj grzyba, a następnie przez dłuższy czas systematycznie go leczyć. Grzybica u kotów nazywana jest także dermatofitozą, czyli zakażeniem grzybiczym włosów, skóry czy pazurów kota. Choroba jest zakaźna, dlatego też właściciele kotów również mogą na nie zapaść. Szczególnie rasy kotów długowłosych mają problem z dermatofitozą oraz oczywiście koty zaniedbane. Zdiagnozować schorzenie nie jest łatwo, gdyż koty przechodzą często to bezobjawowo, bez względu na wiek, nawet młode kotki mogą się zarazić dalszej części artykułu przedstawione zostaną najpopularniejsze metody leczenia grzybicy u kota. Przyczyn grzybicy u kota może być kilka, najczęściej pupile przenoszą między sobą grzyby, które powodują chorobę. Warto zaznaczyć, że ludzie również mogą się zarazić grzybicą od kota. Grzybica pazurów czy innej części ciała u kota można uniknąć, dbając o higienę oraz częste czyszczenie legowiska, gdzie gromadzić się najwięcej zanieczyszczeń. Dodatkowo osobniki, które mają osłabiony układ immunologiczny, są bardziej podatne na grzybicę niż zdrowe koty. Mimo to dość duży odsetek pupili przechodzi grzybicę bezobjawowo, często podczas wylizywania sierści pozbywają się zakażonych wychodzące, przebywające w schroniskach czy żyjące dziko na wolności, są bardziej narażone na grzybicę. Dodatkowo starsze osobniki mają znacznie niższą odporność niż młode, dlatego też są podatne na liczne choroby. Grzybica u kota objawy Objawy grzybicy u kota mogą być różne, niektóre koty przechodzą chorobę bezobjawowo, inne mają poważne problemy z łysieniem i łuszczeniem się skóry. Najczęściej u kota, który ma grzybicę, występuje rogowacenie części włosów, co doprowadza do pierścieniowatego łysienia i łuszczenia, które się z czasem poszerza. Mogą się pojawić również przebarwienia i rumieńce, najczęściej obejmuje to okolice głowy, czyli drożdżaki w uszkach u kota. Oprócz górnej części ciała, grzybica pojawia się również na kończynach, brzuchu czy grzbiecie. Choroba często postępuje, ale rzadko powoduje świąd. Tylko w przypadku gdy kot wraz z grzybicą posiada pasożyty w organizmie, może pojawić się świąd lub inne objawy. Zobacz preparaty na skórę i futro kota Leczenie grzybicy u kota Grzybica u kota, jakie leki powinno się stosować, aby poradzić sobie z problemem? Na to pytanie odpowiada nasz lekarz weterynarii, który po dokładnej diagnostyce jest w stanie stwierdzić poziom grzybicy i jej zaawansowanie. Popularne na rynku są płukanki, które stosuje się bezpośrednio na ranę. Łyse placki u kota, czyli jeden z najczęstszych objawów grzybicy, leczyć można ogólnoustrojowo, ale musimy być świadomi, że to długotrwały proces, który może trwać do kilku tygodni. Można zastosować szczepionkę na grzybicę dla kota, która uchroni pupila przez zarażeniem się bakteriami od innych czworonogów. Leki, jakie przepisuje weterynarz, często mają formę tabletek, dlatego dobrym rozwiązaniem jest podawanie ich wraz z karmą, zwłaszcza w przypadku, gdy kot ma trudności z połykaniem leków. Jakie są domowe sposoby na grzybicę u kota? Leczenie grzybicy musi przebiegać pod okiem specjalisty, nie ma jednego konkretnego sposobu, który pomoże w walce ze schorzeniem. Bardzo ważnym krokiem jest sama profilaktyka, która pomaga uniknąć zakażenia się grzybicą. Warto unikać zbyt dużych kocich skupisk, takich jak hotele dla zwierząt, gdzie ryzyko zarażenia się grzybicą wzrasta. Stresowe sytuacje również nie wpływają pozytywnie na odporność kota, która z kolei może przyczynić się do powstawania innych chorób. Dbajmy o higienę kotów, regularne szczotkujemy je, szczególnie w przypadku ras długowłosych. Karma to kolejny nie mniej ważny punkt w profilaktyce przeciw grzybicy kotów, dieta powinna być zbilansowana oraz składać się z wysokiej jakości składników i minerałów. Grzybica u kota, czy człowiek może się nią zarazić? Czy człowiek jest w stanie zarazić się grzybicą od kota? Okazuje się, że tak. To choroba, która się przenosi nie tylko pomiędzy kotami czy psami, ale również ludźmi. Mimo to ryzyko zarażenia się jest stosunkowo niskie, bakterie, zanim dotrą do organizmu człowieka, muszą przejść przez całą barierę ochronną i system odpornościowy. Dlatego też najbardziej narażone na grzybice są osoby starsze i małe dzieci. Jeśli zauważymy jakiekolwiek niepokojące objawy u kota, musimy go jak najszybciej odizolować oraz zgłosić się do weterynarza, który zaleci dalsze u kota to dość niepozorna choroba, która nieleczona może mieć wiele poważniejszych skutków. Warto dbać o pielęgnację i odporność naszych pupili, aby uchronić je przed chorobami skóry. Przeczytaj także: Świerzb u kota Grzybica u kota jest chorobą, która może szybko rozprzestrzenić się w środowisku życia zwierzęcia. Grzyby ją wywołujące atakują również ludzi poprzez kontakt bezpośredni z chorym kotem lub pośredni. Objawami zarażenia się grzybicą od kota są wykwity skórne i świąd. Grzybica u kota jest chorobą, która może szybko rozprzestrzenić się w środowisku życia zwierzęcia. Grzyby ją wywołujące atakują również ludzi poprzez kontakt bezpośredni z chorym kotem lub pośredni. Objawami zarażenia się grzybicą od kota są wykwity skórne i świąd. Grzybica jest jedną z częstszych chorób skórnych występujących u domowych kotów, która cechuje się wysoką zaraźliwością. Wiele infekcji grzybiczych przebiega bezobjawowo. Symptomy schorzenia mogą pojawić się dopiero przy osłabieniu układu odpornościowego zwierzęcia. Kasia gotuje z ptysie z kremem Grzybica u kota – czym jest i jakie są jej przyczyny? Grzybica u kota zaliczana jest do zoonoz, czyli chorób mogących przenosić się na człowieka na drodze bezpośredniego kontaktu ze zwierzęciem lub pośrednio przez przedmioty (np. legowisko) lub surowce pochodzące od niego. Na zakażenie w największym stopniu narażone są osoby z obniżoną odpornością, małe dzieci oraz osoby w starszym wieku. Grzybica skórna u kota wywoływana jest przez dermatofity – pasożytnicze grzyby, które żywią się substancjami zawartymi w komórkach skóry zwierzęcia. Przyczyną większości infekcji grzybiczych u kotów jest Microsporum canis. Największe ryzyko zachorowania dotyczy kotów młodych oraz z osłabionym systemem odpornościowym na skutek innych chorób, np. białaczki, kociego kataru, ale także w wyniku źle zbilansowanej diety i niedoboru niezbędnych witamin. U kocic spadek odporności występuje w trakcie rui, ciąży oraz karmienia kociąt. Grzybica częściej rozwija się u kotów długowłosych, gdyż z długiego i gęstego futra trudniej jest usunąć zarodniki dermatofitów podczas pielęgnacji. Choroba może rozprzestrzeniać się między zwierzętami poprzez kontakt bezpośredni zdrowego kota z chorym lub przez styczność zdrowego pupila z zainfekowanymi przedmiotami, takimi jak: szczotka, drapak, miska lub legowisko. Objawy grzybicy u kota – jak rozpoznać chorobę u swojego pupila? Koty mogą być bezobjawowymi nosicielami choroby, ale mimo to stanowią potencjalne zagrożenie roznosząc zarodniki grzybów w swoim otoczeniu. Zmiany skórne obejmują najczęściej głowę, uszy, pyszczek, opuszki łap, a niekiedy całe ciała (zwłaszcza jego boczne partie). Grzybica może zaatakować również pazury. W pierwszym stadium objawowej postaci choroby symptomy są niewidoczne. U zwierząt z czasem zaczynają pojawiać się: łyse placki, strupy, rumień, łuszcząca się skóra oraz pęcherzyki z wysiękiem. Skóra u kota może być zaczerwieniona oraz zgrubiała. Na futrze zwierzęcia widoczne są miejsca, w których włosy są przerzedzone, matowe i mają skróconą długość. Początkowo chora skóra nie drażni zwierzęcia, jednak zrogowaciały naskórek powoduje zatykanie gruczołów łojowych, co sprzyja nadkażeniom bakteryjnym. Wówczas pojawia się ból i uporczywe swędzenie mogące doprowadzić do rozjątrzenia zmienionych chorobowo miejsc skóry na skutek drapania. Konsekwencją jest powiększanie się ran oraz powstawanie ropnych zakażeń. Objawami grzybicy odzwierzęcej u ludzi są: skórne wykwity plamisto-złuszczające, stan zapalny skóry, łuszczenie się zmian skórnych, uczucie pieczenia i swędzenia skóry. Grzybica u kota – profilaktyka i leczenie Grzybica u kota oraz ludzi jest chorobą całkowicie uleczalną, choć wiąże się z długotrwałym przyjmowaniem środków farmakologicznych. W leczeniu stosuje się specjalistyczne preparaty przeciwgrzybicze o działaniu miejscowym (np. maści) oraz w formie doustnej. Choremu zwierzęciu leki podaje się przez okres kilku tygodni. Po zdiagnozowaniu choroby u kota należy dokładnie odkurzyć mieszkanie, zwłaszcza pomieszczenia, w których kot przebywał najczęściej. Konieczne jest również zdezynfekowanie przedmiotów, z którymi zwierzę miało codziennie styczność. Najskuteczniejszym sposobem na zmniejszenie ryzyka zarażenia się oraz innych domowników lub zwierząt jest izolacja chorego zwierzęcia oraz zachowanie środków ostrożności (np. stosowanie środków odkażających, rękawiczek itd.) przy codziennej pielęgnacji kota. W przypadku zauważania u siebie lub u innych osób niepokojących objawów należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem i rozpocząć leczenie. Czym jest kichanie? Kichanie u kota jest odruchem obronnym – gwałtowną reakcją organizmu na zanieczyszczenia znajdujące się na powierzchni górnych dróg oddechowych, konkretnie nosa. Kichanie kota We wnętrzu jamy nosowej u kota znajdują się małżowiny nosowe, tworzące system filtrujący i ogrzewający powietrze, które dostaje się dalej do dróg oddechowych. Błona śluzowa, którą małżowiny są wyścielone, jest bardzo wrażliwa na ciała obce, nawet bardzo niewielkich rozmiarów. Kiedy drobinki dostaną się do nosa i osiądą na niej, pobudzane są zakończenia nerwów, które stymulują ośrodki odpowiedzialne za kichanie, znajdujące się w pniu mózgu oraz w rdzeniu przedłużonym. W trakcie kichnięcia krtań kurczy się a mięśnie brzucha napinają się. Siła kichnięcia jest tak duża, że może wpłynąć na rytm serca, wyrzucane powietrze jest rozpylane na dużą odległość. Jakie są przyczyny kichania u kotów? Kiedy jest to objaw niepokojący, a kiedy można powiedzieć pupilowi „na zdrowie” i zapomnieć o tym incydencie? Czy każde kichnięcie powinno być skontrolowane przez lekarza weterynarii? Postaram się odpowiedzieć na te pytania w poniższym artykule. Dlaczego kot kicha?Kichanie z powodu alergiiSmogDym papierosowy lub kurzEkspozycja na intensywne światło słoneczneCiała obce w nosie kotaGuzy nowotworoweZły stan uzębienia kotaInfekcje bakteryjneKoci katarGrzybica a kichanie u kotaDiagnostyka i rozpoznanieDomowe sposoby na kichanie Dlaczego kot kicha? Przyczyn kichania u kota jest wiele. Poniżej znajdziesz najczęstsze z nich. Kichanie z powodu alergii Do przyczyn niezakaźnych należą na przykład alergia, inaczej nadwrażliwość. Kichanie jest zwykle objawem alergii wziewnej, czyli na przykład na pyłki. Do najbardziej uczulających pyłków zaliczane są te z traw, ale także z brzozy i wierzby. Kichaniu towarzyszy wtedy zaczerwienienie i rozpulchnienie spojówek, surowiczy wypływ z nosa i oczu. Mimo tego kot często ma dobry humor i jest skory do zabawy, nie występuje też pogorszenie apetytu. Nie obserwuje się także podwyższenia temperatury. Obecność pyłków w powietrzu bardzo często działa drażniąco nawet na te koty, które nie są alergikami. Duże zagęszczenie tych substancji w powietrzu podrażni nawet najbardziej wytrzymały koci nos. Każdy pacjent jest inny – i każde kichnięcie jest inne. Ciężko jest zastosować uniwersalny przewodnik po kocich kichnięciach. Co jeśli przy kichaniu występują inne objawy? Smog Zanieczyszczone powietrze podrażnia błony śluzowe nosa nie tylko u kotów, ale też u innych zwierząt a także u ludzi. Organizm broni się przed smogiem, jak tylko może – a kichanie jest przecież mechanizmem obronnym. Jeśli zatem nasilone kichanie jest obserwowane w okresie jesienno – zimowym i nie towarzyszy mu wypływ z nosa, ani pogorszenie ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia, najprawdopodobniej przyczyną jest właśnie smog. Dym papierosowy lub kurz Obecność dymu papierosowego lub kurzu w powietrzu bardzo często doskwiera naszym pupilom. Bierne palenie tytoniu to najgorsze, co opiekun może zafundować swojemu kotu. Bardzo często ekspozycja na dym papierosowy powoduje podrażnienie błony śluzowej w drogach oddechowych oraz odruch kichania a w dalszej przyszłości zwiększoną podatność na astmę, choroby oskrzeli oraz predyspozycje do nowotworzenia tkanek. Rzucenie palenia wychodzi na zdrowie nie tylko właścicielom kotów, ale także ich czworonogom. Ekspozycja na intensywne światło słoneczne Ekspozycja na intensywne światło słoneczne jest bardzo ciekawą przyczyną ataku kichania. Już Arystoteles zauważył tą zależność u ludzi i opisał ją. Dotyczy co prawda w głównej mierze człowieka, jednak wiele kotów również kicha podczas kąpieli słonecznych lub nagłej ekspozycji na światło. Jedna z teorii o przyczynach powstawania tego odruchu mówi o nadmiernej stymulacji gałki ocznej. Nerw wzrokowy, doprowadzając gwałtowny i intensywny impuls do mózgu, pobudza też sąsiadujące ośrodki – w tym ośrodek kichania. Nie jest to teoria udowodniona naukowo, jednak kto z nas nigdy nie kichnął wychodząc na słońce? Ciała obce w nosie kota Ciało obce znajdujące się w nosie jest kolejną, niezakaźną przyczyną kichania u kota. Ciekawski koci nos często ma kontakt z różnymi substancjami, trawami, kłosami. Wystarczy jeden, mocny wdech w nieodpowiednim miejscu i fragment trawy, kłosa, sierści, igliwia lub drobnego nasionka może zostać zaaspirowany do jamy nosowej. Jest to bardzo nieprzyjemne dla kota – często atak kichania jest dość długi, towarzyszy mu pocieranie nosem o różne przedmioty, pocieranie łapką o nos, głośne miauczenie. Warto obejrzeć wtedy dokładnie nos – jeśli zauważony zostanie wystający fragment ciała obcego można go delikatnie, ostrożnie i powoli usunąć, za pomocą pęsety. W przypadku, gdy ciało obce utkwiło głęboko – lepiej jest udać się do lekarza weterynarii. W niektórych przypadkach, kiedy zostaną przeoczone pierwsze objawy, może dołączyć śluzowo – ropny wypływ z nosa, gorsze samopoczucie, brak chęci do jedzenia – są to objawy powikłania bakteryjnego uszkodzonej tkanki. W takich wypadkach konieczna jest pilna wizyta, usunięcie ciała obcego, dobranie odpowiednich antybiotyków i wygojenie zainfekowanej okolicy. Guzy nowotworowe Guzy nowotworowe w jamach nosowych lub w gardle a także twory przypominające polipy, bardzo często są przyczyną kichania. Rzadko kiedy dają się zauważyć w początkowym stadium wzrostu. Zazwyczaj długo nie dają żadnych objawów, a kiedy są wykryte jest już za późno na skuteczną terapię. Bardzo często guzom w tej lokalizacji towarzyszy: brak apetytu, apatia, pogorszenie ogólnej kondycji zwierzęcia. Da się usłyszeć ciężki, chrapliwy oddech przez nos, zwierzę częściej oddycha przez jamę ustną. Podczas kichania wydalane są skrzepy krwi, często da się zaobserwować wypływ z nosa, o różnym charakterze – może być na początku śluzowaty z domieszką krwi, może w późniejszym czasie przerodzić się w czysto krwisty. Rokowanie w takich przypadkach jest bardzo ostrożne – tylko niektóre guzy nowotworowe, zlokalizowane w tej okolicy są podatne na leczenie farmakologiczne. Zły stan uzębienia kota Przyczyną kichania może być też zły stan uzębienia pupila, zwłaszcza dotyczący zębów szczęki. Zaniedbanie higieny jamy ustnej kota może być przyczyną wielu problemów zdrowotnych. Nadmierne gromadzenie się płytki bakteryjnej powoduje powstawanie ognisk tworzenia kamienia nazębnego. Kamień narasta, wnikając głęboko w kieszonki zębodołowe oraz podnosząc linię dziąsła. Baterie wnikają coraz głębiej pod dziąsło, powodując osłabienie osadzenia zęba w zębodole oraz pogłębienie infekcji w obrębie jamy ustnej. Mogą tworzyć się ropnie okołowierzchołkowe, które bywają częstą przyczyną kichania kota. W takich przypadkach, oprócz kichania można zauważyć bardzo nieprzyjemny zapach z jamy ustnej pupila. Kot jest niechętny do jedzenia, może przyjmować pokarmy żując je tylko jedną stroną. Bywa, że koty uciekają od miski w trakcie posiłku. W takich przypadkach terapia polega na usunięciu przyczyny pierwotnej, czyli kamienia nazębnego, ekstrakcji zębów objętych procesem paradontozy oraz wyleczeniu ropni okołowierzchołkowych. Infekcje bakteryjne Do przyczyn zakaźnych kichania można zaliczyć infekcje bakteryjne. Surowicza wydzielina z nosa bywa całkiem niezłą pożywką dla wielu bakterii. Bakterie najczęściej są czynnikiem wikłającym, raczej rzadko przyczyną pierwotną nadmiernego kichania. W przypadku infekcji bakteryjnej kichaniu towarzyszy ropny wypływ z nosa, gęsty, o zabarwieniu żółtawo – zielonym. Bardzo często spotykamy się z osłabieniem apetytu, brakiem chęci do zabawy. Bakterie, które najczęściej wikłają infekcje w obrębie jamy nosowej to na przykład: Chlamydophila felis, Bordatella bronchiseptica, Mykoplasma felis. W przypadkach infekcji bakteryjnej kluczowe jest szybkie włączenie do terapii odpowiednich antybiotyków, na które są wrażliwe dane bakterie. Koci katar Wirusowe czynniki wywołujące kichanie można połączyć z tymi, które są odpowiedzialne za koci katar. Są to głównie herpeswirus koci typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirus koci (FCV). W przypadku infekcji wywołanej przez czynniki wirusowe kichaniu towarzyszy katar – wodnisty, surowiczy, który może zgęstnieć w przypadku powikłania bakteryjnego. W przypadku infekcji wirusowych ważne jest wspieranie kociej odporności, przez odpowiednie preparaty witaminowe, suplementy, dietę o odpowiednim składzie i jak najlepsze warunki środowiskowe. W przypadkach intensywnej infekcji są wprowadzane leki przeciwwirusowe oraz antybiotyki, które mają zwalczyć możliwość powikłań bakteryjnych. Grzybica a kichanie u kota Infekcje grzybicze są raczej rzadko spotykanym problemem, jeśli chodzi o kocich pacjentów. Kichanie jest obserwowanym objawem, raczej rzadko pojawia się wypływ z nosa. Kot może być apatyczny, niechętny do jedzenia. Na nosie i w obrębie jam nosowych może pojawić się białawy nalot, trudny do usunięcia, wrastający w powierzchnię błony śluzowej. Nozdrza mogą być pokryte nadżerkami i owrzodzeniami w późniejszym okresie choroby. Raczej rzadko grzybica jest pierwotną przyczyną infekcji, częściej wikła zakażenie wirusowe lub bakteryjne. Najczęstszą przyczyną jest drożdżakopodobny drobnoustrój o nazwie Cryptococcus neoformans. Zakażenie grzybicze może być też wywołane przez drobnoustroje z rodzaju: Aspergillus, Trichophyton, Penicillium. Diagnostyka i rozpoznanie Rozpoznanie chorób objawiających się kichaniem Koci katar jest chyba najczęstszą przyczyną kichania u kotów. Te dwa słowa powodują ciarki na ciele każdego kociego opiekuna. Jest złożoną jednostką chorobową, spowodowaną zarówno przez wirusy jak i bakterie. Jednak nie każde, pojedyncze kichnięcie może zwiastować nadchodzącą klęskę i długotrwałe leczenie. Więcej informacji o kocim katarze możecie przeczytać w tym artykule: Kichanie raz na jakiś czas, w częstotliwości jednego kichnięcia na dobę nie jest niczym niepokojącym, zwłaszcza, jeśli nie towarzyszą mu żadne inne, niepokojące objawy. Jeśli jednak ataki kichania są częste, występują w seriach albo o określonej porze, lub towarzyszą im inne objawy, warto zastanowić się nad wizytą u lekarza weterynarii. W przypadku uciążliwego i uporczywego kichania warto zdecydować się na badanie dodatkowe w celu ustalenia przyczyny tego stanu rzeczy. Warto przeprowadzić badanie RTG – pozwoli na ocenę struktur kostnych w obrębie nosa, pozwoli wykluczyć obecność cieniujących ciał obcych. Dzięki zdjęciu RTG można też zauważyć niektóre procesy nowotworowe, zwłaszcza te, które powodują deformację i lizę kości. Rhinoskopia to endoskopowe badanie jam nosowych. Przeprowadza się je w znieczuleniu ogólnym. Polega na włożeniu cienkiego zgłębnika wyposażonego w kamerę do nozdrzy, od strony jamy ustnej. To badanie pozwala w bardzo dokładny i precyzyjny sposób obejrzeć wszystkie struktury znajdujące się w jamach nosowych, sprawdzić prawidłowy przebieg przegrody nosowej. Dzięki rhinoskopii można potwierdzić lub wykluczyć obecność guzów nowotworowych, nacieków zapalnych, obecność nalotów grzybiczych w jamach nosowych. Nawet najdrobniejsze ciało obce zostanie zauważone w trakcie tego badania. Domowe sposoby na kichanie Czy są jakieś domowe sposoby na nadmierne kichanie u kota? Kluczowe w przypadku kichania jest ustalenie jego przyczyny. Dopiero po dokładnym zdiagnozowaniu problemu, można mówić o sposobach i metodach leczenia. Z pewnością są domowe sposoby na zmniejszenie intensywności objawów kociego alergika – usunięcie poduszek z naturalnego pierza, częste pranie legowisk dla kota i kocyków, odkurzanie i wietrzenie pomieszczeń. Koty, które kichają głównie z powodu smogu i zanieczyszczeń powietrza poczują ogromną ulgę, kiedy troskliwi opiekunowie zdecydują się na zakup domowego filtra powietrza i rzucą palenie. Jak w przypadku każdego schorzenia, bardzo ważne są konkrety – dopiero po ustaleniu dlaczego kot kicha, można wdrożyć skuteczną terapię, i na kocie „A psik!!” odpowiedzieć spokojnie „na zdrowie!”.